تبلیغات
کاشت موی مصنوعی یکی از قدیمی‌ترین روش‌های کاشت در جهان به شمار می‌رود که قدمتان به 4 دهه پیش بازمی‌گردد؛ اگرچه هم‌اینک این روش در اکثر کشورهای پیشرفته تحریم شده است. روش کاشت به صورت مصنوعی در سال‌های گذشته از سوی FDA مردود اعلام شد. در این روش از تارهای موی مصنوعی که عموماً از سوی شرکت‌های ایتالیایی و ژاپنی تامین می‌گردد، استفاده می‌شود. امروزه کاشت موی مصنوعی در برخی کشورهای آسیایی و اروپایی صورت می‌گیرد؛ اما نکته جالب‌توجه این است که علی‌رغم پیشرفت‌های چشم‌گیری که در عرصه کاشت مو انجام گرفته است، کماکان این روش از سوی سازمان غذا و داروی آمریکا، مطرود اعلام شده است. به طورکلی می‌توان گفت روش کاشت موی مصنوعی، راهکار مناسبی برای از میان بردن طاسی یا کچلی نیست.
در این روش، تارهای مصنوعی با استفاده از سوزن و وسیله‌ای خاص، به زیر پوست سر انتقال می‌یابند. کوتاهی مدت زمان عمل و عدم خونریزی در حین عمل از جمله مزایای این روش به شمار می‌رود. از دیگر ویژگی‌های مثبت این روش، این است که نتیجه عمل بلافاصله پس از انجام، قابل رویت است. در ادامه مطلب سعی داریم برخی از معایب کاشت موی مصنوعی را به اختصار بیان نماییم.
عدم رشد موها و عدم رنگ‌پذیری تارهای کاشته شده دو مشکلی است که متقاضیان این روش باید بدانند. از دیگر معایب این روش این است که 10 الی 20 درصد از تارهای کاشته شده در بازه‌ای 3 الی 36 ماهه خواهند ریخت و فرد بیمار باید به‌منظور ترمیم موهای خود مجدداً به کلینیک کاشت مو مراجعه نماید. ایجاد واکنش‌های آلرژیک و پس‌زده شدن تارهای کاشته شده، از دیگر موارد منفی موجود در این روش است. اصلی‌ترین عاملی که این روش از کاشت را به روشی نسبتا منسوخ‌شده در سرتاسر دنیا تبدیل کرده است، بروز عفونت‌های شدید بدن هست. بدن انسان تارهای مصنوعی کاشته شده را به صورت یک جسم خارجی تلقی خواهد نمود و پس‌ازآن به تارهای کاشته شده واکنش نشان خواهد داد. به وجود آمدن عفونت‌های گسترده ناشی از عمل، خطری است که هر فردی را از انجام کاشت مو به روش مصنوعی بازمی‌دارد.
ایمپلنت Implant یا ترنسپلنت Transplant
در کاشت به روش Implant از رشته‌های صناعی مو به منظور پر کردن نواحی موردنظر استفاده می‌شود. جنس تارهای مصنوعی مورد استفاده در این روش، مونو اکریلیک یا پلی استر می‌باشد؛ در صورتی که در روش Transplant از تارهای موی طبیعی که متعلق به خود شخص بیمار است، استفاده می‌شود.
برای نخستین مرتبه تارهای مصنوعی با هدف کاشت در سال 1970 میلادی به مراکز پزشکی – زیبایی معرفی شدند. عوارض زیاد و خطرناک این روش منجر شد تا کاشت مو به روش مصنوعی چندی پس از معرفی شدن، به چالش کشیده شود. ایجاد واکنش‌های شدید آلرژیک، خطر ابتلا به سرطان، آلوپسی سیکاتریسیل، گرانولوماکولر و ایجاد کیست از جمله مهمترین عوارضی بود که پس از انجام این عمل بر روی بیماران، رویت گشت. سرانجام در سال 1983 میلادی سازمان غذا و داروی آمریکا طی ذکر مواردی، کاشت به روش مصنوعی را مردود اعلام کرد. عدم هماهنگی تارهای مو با بدن انسان، خطر ابتلا به انواع بیماری‌ها و به خطر افتادن بهداشت افراد از اصلی‌ترین عوامل رد این روش از سوی (FDA) به شمار می‌رفت. سازمان غذا و دارو مدعی بود که تا کنون اطلاعات کافی و کاربردی در خصوص عوارض این عمل در اختیار عموم گذاشته نشده است و در صورت آگاهی یافتن مردم، کسی حاضر به انجام کاشت مو با این روش نخواهد بود. لذا توصیه ما به اشخاصی که به دنبال بهترین راهکار برای برطرف نمودن کچلی و یا کم پشتی موهای سرشان هستند، این است که از انجام کاشت به روش مصنوعی پرهیز نمایند؛ زیرا عوارض این روش در مقایسه با مزایای آن بسیار بیشتر است. خوشبختانه تاکنون سیر صعودی خوبی در روش های کاشت مو به وجود آمده است که می توان با مراجعه به کلینیک های زیبایی یکی از مناسب ترین روش ها را برگزید.
